Krîza eslî ya bajarvaniyê di sedsala nozdehan de di encama îndustriyalîzm û şoreşa pîşesazî de derket holê, ev ne tesaduf bû. Belê, ew bi xwezaya dij-civakî ya îndustriyalîzmê re eleqedar bû, aliyê herî girîng ê bajarvaniyê ku pirsgirêkek ekolojîk pêk tîne, ew e ku bi awayekî diyalektîk ji hawîrdorê qutbûyî dijî, gund bi hawîrdorê re rasterast di nava têkiliyekê de ye. Bi wê ve girêdayî û her tiştê tê de ye, pê dihese ku fêkiyeke wê ye û mîna ku bi zimanê hawîrdorê diaxive jiyana xwe bi nebat û ajalên xwe didomîne.
