Dîrok ne weke şaristaniya demokratîk weke îfadeya safî ya civaka exlaqî û polîtîk, ne jî weke sîstemên sivîl weke îfadeya saf a civaka çîn û dewletparêz tê jiyîn. Belê, dîrok wek mînakên ku tê de rewşên şer û aşitiyê li hev dikin û tê de têkilî û nakokîyên tûj di nav hev de ne, tê jiyîn. Xebata destwerdana vê rewşa ku herî kêm 5 hezar sal e heye û xwestin bi şoreşên lezgîn tavilê ji holê rakin, utopyayeke xeyalî ye.
R:APO
