Piştgiriya li ser tu hêzekê nayê wateya zayineke nû, tenê ji bo dubarekirina çerxa jiyanê li gorî rêgez û biryarên wê hêzê sûdê werdigire, ev mijar ji bo girêdana dogmatîk a bi hêzên îdeolojîk re jî derbas dibe. Bi rastî jî rê li ber vekirina li ser riya ramana zanistî, wê demê dibe orator, di ya herî baş de îqna dike, ne ku bibe tevgerek nû ya civakî.
R.Apo
