Yekbûna pîşesazî û ekolojîk a nirxê bikaranîn û nirxê bertîlê, di esasê xwe de pîvana aborî ya modernîteya demokratîk e, sinorê pîşesaziyê li ser sînorên ekolojiyê û dabînkirina hewcedariyên seretayî ye, yanî nikare ji van sînoran derbas bibe. Pîşesaziya ku di vê rewşê de xuya dike pîşesaziyek ekolojîk e, pîşesaziya ne-ekolojîk pîşesaziya ne- aborî ye.
R.Apo
