Sîstemên sivîl ên dewletî, ji hêla pêkhatina xwe ve, bi taybetmendiya hilberîna krîzê tijî ne, yanî krîz ne rewşên ku dem bi dem di encama faktorên hundir û derve yên dem û mekan de derbas dibin, ne. Belê, sîstem bi xwe her tim krîzan derdixe (an jî qeyranên mezin eger zêde bin) mantiqa krîzê pir hêsan e. Li cihê ku desthilatdarî, an jî bi awayekî fermî, çînên dewletê, li ser bingeha nirxên civakî û nirxên zêde têne damezrandin.
R.Apo
