Me serdestiya sermayeya darayî ya cîhanî wek “qonaxa krîza herî kûr” pênase kir. Ji xwe nûçeyên li ser qeyranên rojane jî cewhera wan a sîstematîk û pêkhatî piştrast dike. Sîstemên nûjen di qonaxên krîzê de bereket û jenerîf dibin.Çawa ku hin ji wan çareseriyên saxlem çêdikin, di çareseriyên xelet de jî kêmasî nînin.Çawa ku di utopyaya kapîtalîzma lîberal de pakêtên çareseriyên berfireh û lihevhatî qet kêm nabin.
R.Apo
