Şoreş şêweyên pratîka civakî ne ku tenê dema ku civak ji pêkanîna erka xwe ya exlaqî û polîtîk bi awayekî azad bê astengkirin û bi tundî rê li ber israrkirinê bê girtin, tên serî. Şoreş ne ji bo avakirina civak, netewe û dewletên nû ye, belkî ji bo ku civaka exlaqî û polîtîk bi awayekî azad erkên xwe pêk bîne tê kirin. Tenê wê demê civak dikare û divê rewabûna xwe qebûl bike.
R.Apo
